əl-ələ

z.

1. Bir-birinin əlindən tutaraq. Əl-ələ oynadılar. Əl-ələ yerimək.

2. Birgə, bir yerdə, həmrəycəsinə, dostcasına. Əl-ələ işləmək. Əl-ələ çalışmaq.

◊ Əl-ələ, baş-başa – haqq-hesabı qurtarma, alış-verişi və ya hər hansı bir işdən, oyundan və s. dən həm ziyansız, həm də qazancsız çıxma. <Məşədi Möhsün:> Deməli, bir kasa da qaymaq gəlsə, əl-ələ, baş-başa çıxırıq. M. C.. Əl-ələ vermək – birbirinə kömək etmək, köməkləşmək, birlikdə çalışmaq. Əl-ələ verib işləmək. – Qız xoşbəxt, oğlan xoşbəxt – ikisi də əl-ələ verib şad və xürrəm . . ömür sürürdülər. Ç.. <Sara:> Sən ac, mən də ac, gedək, bir guşeyi-xəlvətdə əl-ələ verib işləyək, yaşayaq. C. C.. Həmin gecə Əkbərlə Ayaz əl-ələ verib şəhərdən qaçdı. M. C.. Ələlə tutmaq – bax əl-ələ vermək.